"SOKAKTAKİ CAN" NESLİHAN YILDIZ İLE DİL BULDU
Edirne Valiliği İl Milli Eğitim Müdürlüğü; Edirne Doğayı Hayvanları Koruma ve Yaşatma Derneğiyle (EDHAYKO) birlikte yürütülen "SOKAKTAKİ CAN" Eğitim Projesi kapsamında öğrencilerin çizdiği resim sergisi Vali Dursun Ali Şahin tarafından açıldı. Açılışta resim ve kompozisyon dallarında dereceye giren öğrencilere Vali Şahin tarafından ödülleri verildi. Edirne genelindeki okullarda düzenlenen"Sokak Hayvanları ve Çocuk" projesi kapsamında düzenlenen kompozisyon yarışmasında İpsala Serhat Ortaokulu 7 sınıf öğrencisi Neslihan Yıldız "Çaresiz Evlatlar" isimli kompozisyonu ile İl birincisi oldu.
Öğrencilere temel insanî değerlerden olan hayvan sevgisinin kazandırılması, sokak hayvanlarına karşı duyarlılık oluşturulması ve onların davranışa dönüştürülmesi amacıyla yürütülen proje kapsamında 2 senede toplam 250 öğretmene eğitim verildi. Eğitim alan öğretmenler öğrencileri bilinçlendirmek amacıyla okullarda seminer, görsel panolar, kedi evlerinin kurulması gibi eğitici faaliyetlerde bulundular. Edirne genelinde okul öncesi, ilkokul, ortaokul ve lise öğrencilerine yönelik düzenlenen resim ve kompozisyon yarışmaları ile de sokak hayvanlarına olan duyarlılığın arttırılması ve bu konuda farkındalık oluşturulması planlandı.
İl Milli Eğitim Müdürü ve minik öğrencilerle birlikte serginin açılışını yapan Edirne Valisi Dursun Ali Şahin projenin çok özel olduğunu belirterek emeği geçenlere teşekkür etti. Vali Şahin "Dili olmayan hayvanlara karşı yapılan bu güzel proje sayesinde hayvan sevgisi minik öğrencilerimize veriyoruz. Bununla ilgili olarakta resim ve kompozisyon yarışması düzenlenmiş. Bu eğitimin küçük çocuklarımıza vermek çok önemli, atalarımız sokak hayvanları için vakıflar kurmuşlar, minik öğrencilerimize verilen bu eğitim için emeği geçenlere bir kez daha teşekkür ediyorum" dedi.
Vali Şahin daha sonra resim ve kompozisyon yarışmalarında dereceye giren öğrencilere ödüllerini verdi.
İpsala Serhat Ortaokulu 7 sınıf öğrencisi Neslihan Yıldız İl birincisi olan "Çaresiz Evlatlar" isimli kompozisyonu aşağıdadır.
ÇARESİZ EVLATLAR
Ölüyü dirilten, umuda ışık yakan, sevgi mutluluk tohumları serpen ey bahar! Tıpkı sana benzetiyorum yüreğimdeki o insanları. Bu ülkenin taşına toprağına, insanına duyduğu saygıyı, yaşayan nefes alan tüm canlılarına duyan o insanları… Bu ülkeyi tüm güzel varlıklarıyla kucaklayan o gizli kahramanları… " Hala umut var sevgiye, insanlığa dair" dedirten; dünyanın güzelliklerin başka ortakları da olduğunu kabul eden o koca yürekli insanları.
Onları diğer insanlardan farklı kılan birçok sebep var bana göre… Geçmişten bugüne çocuklukta hayvanları çok seven ama bir yetişkin olduğunda onları koruyamayan bir nesil olduk gibi geliyor bana. Bu farkındalığın yeterince yerleşememesinde herkesin biraz payı var gibi sanki… Okunan şiirlerde, söylenen şarkılarda, izlenen filmlerde, yani toplumu yönlendiren sanatın içinde bile kendisine ne kadar yer bulabiliyor sokak hayvanları. Eski çağlardan bu yana martılar, bülbüller, kuşlar hep güzel ile bağdaştırıldı hep aşkı sevdayı müjdeleyen bir aracı oldu… Peki, kimdi bu bir küçük köpeği bir minik kediyi ötekileştirenler? Kimdi onları belleğimize hakaret aracı olarak katanlar? Köpek aşağılayıcı bir kelime olurken nankörler kedilere benzetildi. Hangi sevdiğimiz şair buna engel oldu, hangi tiyatrocu bunu silmeye çalıştı? İnsanoğlunu onlardan üstün, güçlü olarak kafalara kazıyanlardı hep bu kişiler. İşte bu yüzden farklıdır gözümde bir hayvanı tüm benliğiyle sevenler, bir kap yemeği suyu, esirgemeyip onlarla paylaşanlar.
Tüketiciliğin günden güne arttığı toplumda sıra hayvanlara da sıra geliyor elbette. Beni üzen başka bir konu da bu işte. Mesela sevgililer günü: Sevgi alışverişi dışında her türlü araç gerecin alındığı bu günde sıra hayvanlara da gelir oldu. Duygulara yokmuşçasına bir mücevher, bir kıyafet gibi birbirine hediye edilir oldu. Hevesleri geçince sokağa, kaderlerine terk edildi. İşte sevgide bunlarla beraber tüketilmeye yüz tuttu.
Oyuncak sanar oldu bazıları hayvanları. Hayvan severlerimiz yanında birde onları oyuncak olarak kullananlar var. Onlara gözlerini kırpmadan işkence edenler var. Hatta işkence ettikten sonra onların üzerinden para kazanan insanlar bile bulunmakta dünyamızda. Bunların başını sirk gösterilerindeki akrobatlar çekiyor bence. Bizde eğlence diye, sırf onları izlemek için para veriyoruz bu rezilliğe. İzleyiciler içinden kaç kişi düşünür acaba o hayvanların halini? Kim bilir nasıl eğitiliyorlar o masum hayvanlar? Eğitenedek ne kadar canlarını yakıyorlardır. Bu soruların cevabını biz bilemeyiz evet ama o çaresiz hayvanlar çok iyi bilirler… Onlara bu işkenceleri yapanlarsa ne kadar zevk alıyorlardır içten içe… İşte böyle insanları tanıdıkça, hayvanlara daha çok değer veriyorum. Yine de sadece sirklerde bitmiyor bu işkenceler. Bana göre artık Hayvanlara işkence yaparken hava atmaya çalışan insanlar bile var. Çünkü diğer insanların gözünün içine baka baka işkence yaptıklarını ilan ediyorlar resmen… Bence köpek tıpkı saygılı bir insan gibidir. İşkencelere rağmen susar bazen. Bazen de haddini bildirir karşısındakine. Bir havlaması yeter korkutmaya. İnsanlık o kadar çığırından çıktı ki hayvanlar bile ayıplar oldu bakışlarıyla. Buda onların bize armağan ettiği bir işkence türü.
Sokak hayvanları… Kimsesiz, çaresiz olarak oradan oraya savrulan doğanın evlatları… Yaşayan tüm canlıları kucaklayan siz hayvan sevdalıları… Umudum çok büyük bunu bilin isterim. Yüreğiniz kocaman sizin… Sevgi ile dolu sizlerin olduğu yerde ne savaş olur ne kavga. Sevgisini ekmeğini suyunu bir küçük hayvanla bile paylaşan insan bu ülkenin çocuklarına umut aşılayan insandır. Gizli kahramanımsınız her biriniz.
