HİROŞİMA’YI İNSANLIK TARİHİ HİÇ UNUTMAMALI!!!
Tarihe düşülen en acı not bence, 6 Ağustos 1945 gününe rastlar. Sabahın ilk ışıklarıyla günlük hayatlarına başlayan Hiroşimalılar, birkaç saatlik hava saldırısı alarmı ile girdikleri sığınaklardan, tehlike geçti işareti ile sokaklara döküldükten beş-on dakika sonra tepelerinden bırakılan 4 tonluk Atom bombasından habersiz, güneşin aydınlığının tadını çıkartıyorlardı.
Az sonra olacaklardan habersiz binlerce, on binlerce insan, olacakları merak eden birkaç yüz Amerikalı ve az sonra ne olacağını bir türlü kestiremeyen Analugay adlı uçağın personeli; Hiroşima’nın üzerine bıraktıkları bombadan binlerce metre yukarıda bir anda müthiş bir ışık hüznesi altında kaldılar.
Dünya böylesine büyük bir patlamaya binlerce yıldır ilk kez şahit oluyordu. Yüzlerce insan bir anda kül oldu, binlerce insan büyük acılar içerisinde hayatını kaybetti, on binlerce insan sakat kaldı, kimsesiz ve yalnız kaldı yaşanan tam bir cehennemdi. Bütün bunları ben söylemiyorum tabiî ki yaşananlar ve hala o günün izini taşıyanlar anlatıyor. İnsanoğlunun yarattığı cehennemi.
Yetmiyor… Yetinmiyor Amerikalılar. İnanılmaz ama bu seferde Nagazaki’ye atıyorlar aynı bombayı…On binlerce insan bir anda yok olsun ve amansız güçleri ile yarattıkları cehennemi, sadece Japonlara değil, bütün dünyaya göstersinler diye..
Yıllardır beynimi kurcalayan, cevabını bulamadığım çok önemli bir soru var. Hep kendi kendime sormuşumdur, savaşı bitiren o iki bombayı japon imparatoruna haber verip, ona ve Japon ordusuna gözdağı vermek amacıyla, onların seyredebilecekleri boş bir araziye atsaydılar, on binlerce insan bir anda o büyük cehennemi yaşamamış olmazmıydı. Savaşın bitmesi için o büyük gösteri yetmez miydi acaba ?
Böylesine buyük bir tahrip gücü karşısında teslim olmazmıydı japonlar… bilemiyorum. Bilemiyorum ama böyle bir deneme tarihe daha hoş bir not olarak düşmek anlamına gelebilirdi. Bence Amerikalı yetkililer, 06 Ağustos 1945’te büyük olma fırsatını; GADDAR olmayı tercih ederek, insanlık ayıbı işleyerek kaçırmışlardır!
Tarih insanların bu tür çirkinliklerini yazmaya devam ederek geçmişin tozlu raflarında yerini almaya devam ediyor! Ne yazık ki hala büyüklük yerine gaddarlığı seçen liderlerle!!
